صدای لرزانِ Braden گواه ست

"نژادپرستی برای من مثل پری ای هست که هر روز صبح پشت در خانه ام بیشتر از بقیه شیرینی و پول می گذارد. هر چه در زندگیم دارم را مدیون نژادم هستم. مردم بچه هایشان را به من تسلیم می کنند بدون اینکه یک لحظه به اعتمادشان شک کنند. فکر می کنند کسی بهتر و قوی تر از من نیست دیگر. چرا؟ چون هم مَردم. هم سفید. من همه چیزم را از نژاد پرستان دارم اما خدا شاهد است هر بار که این میکروفن دست به دست میشد و حرفهای بقیه را می شنیدم، که چطور زندگی آنها بخاطر نژادشان متاثر شده، دلم میخواست یکی یکی موهای سرم را بکشم."

سوال اینجاست. وقتی همه تا این حد از این موضوع رنج می برند، چرا این پدیده هنوز هم یکی از بزرگترین مشکل های دنیا ست؟